Menu główne:
Wspomnienia nauczycieli
Baza lokalowa szkół w pierwszych latach powojennych na terenie Gminy Dubiecko nie przedstawiała się najlepiej. Wiele budynków było zniszczonych, zdewastowanych. Jednak nie zniechęciło to nauczycieli do kontynuacji nauczania w takiej formie, w jakiej odbywało się ono przed wojną. Taką kontynuację podjęła również Szkoła w Przedmieściu Dubieckim.
Nauka przed wojną odbywała się w parterowym domku należącym do Gminy. Po wojnie również tam zorganizowano Szkołę. Znajdowała się w nim jedna sala lekcyjna. W tym budynku było też pomieszczenie zamieszkiwane przez kierownika Szkoły Wiktora Miśniakiewicza i jego małżonkę. Oprócz tej sali Szkoła wynajmowała jeszcze trzy inne pomieszczenia przeznaczone na sale lekcyjne: w domu po rodzinie żydowskiej, w domku po rodzinie ukraińskiej i przy mleczarni. Początkowo było tylko cztery klasy, później utworzono również klasę piątą. Młodzież, która chciała kontynuować naukę, uczęszczała do siedmioklasowej Powszechnej Szkoły Podstawowej w Drohobyczce. (…)
W latach pięćdziesiątych rozpoczęto budowę szkoły. Dzięki ofiarnej pracy mieszkańców wsi rok szkolny 1957/1958 rozpoczął się w nowej Szkole, która była już budynkiem dwupiętrowym. Parter i pierwsze piętro zostały zagospodarowane na sale lekcyjne. Szkoła posiadała sześć sal lekcyjnych, pokój nauczycielski, pokój dyrektora, kuchnię i bibliotekę szkolną. Na drugim piętrze powstały dwa mieszkania dla nauczycieli. Utworzono siedmioklasową szkołę podstawową.
Sytuacja wyposażeniowa Szkoły w Przedmieściu Dubieckim w okresie powojennym również nie była dobra. Uzupełniano w Szkole meble, kupowano kałamarze na atrament. Gromadzono pomoce dydaktyczne. Duża ich część była wykonywana przez nauczycieli. W protokole z posiedzenia Rady Pedagogicznej z dnia 20 kwietnia 1960 roku czytamy: ,,(...) Zaopatrzono Szkołę w pomoce naukowe, do historii, języka polskiego: plansze, wykresy, tablice w liczbie dwudziestu sztuk. Do fizyki, chemii i geografii wykresy, schematy, modele, mapy w liczbie czterdziestu sztuk. Do biologii sześćdziesiąt sztuk pomocy naukowych.”
W 1962 roku wprowadzono w Szkole klaso-
Rok szkolny 1957/58 przedszkole – grupa młodsza i starsza.
Nauczyciele (od lewej): Jan Sura, pani Miśniakiewicz, Maria Sura, Czesława Kapralska, Wiktor Miśniakiewicz -
Jan Sowa urodził się 12 VII 1940 roku, był dyrektorem Szkoły Podstawowej w Przedmieściu Dubieckim od 1 II 1972 do 31 VIII 1999 roku. Przygotowanie zawodowe zdobył w Liceum Pedagogicznym w Przemyślu, następnie ukończył Studium Nauczycielskie na kierunku geografia z w.f. w Krośnie, w późniejszym czasie ukończył Wyższą Szkołę Pedagogiczną w Krakowie na kierunku geografia. Ukończył również studia podyplomowe z dziedziny geografii. Podczas swojej pracy dydaktycznej zdobył następujące odznaczenia: Medal Komisji Edukacji Narodowej, Złoty i Kawalerski Krzyż Zasługi, Złotą Odznakę Związku Nauczycielstwa Polskiego.
Jan Sowa w swoich wspomnieniach tak opisuje Szkołę: ,,Wiele jest takich miejsc, z którymi łączą się nasze wspomnienia i do których chętnie wracamy pamięcią. Dla mnie takim miejscem jest Przedmieście Dubieckie i Szkoła Podstawowa, w której uczyłem i byłem dyrektorem przez 28 lat".
Za kadencji pana Sowy w polskiej oświacie zaszło wiele zmian. Nauczyciele sukcesywnie się dokształcali i podnosili swoje kwalifikacje zawodowe. W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych posiadali głównie dyplomy ukończenia Liceum Pedagogicznego w Przemyślu. Kolejne roczniki młodych pedagogów mogły już poszczycić się indeksem Studium Nauczycielskiego. Osoby szczególnie wyróżniające się, po ocenie dokonanej przez Inspektora Oświaty i Wychowania, mogły kontynuować naukę w Wyższej Szkole Zawodowej i w ten sposób kończyć studia wyższe. W latach siedemdziesiątych w okresie wakacji pedagodzy obowiązkowo dokształcali się na kursach metodycznych organizowanych przez Kuratorium Oświaty i Wychowania w Rzeszowie. Dzięki temu kadra nauczycielska wpływała znacząco na podniesienie jakości swej pracy. Dzięki dotacjom z Centrali Zaopatrzeń Szkół, Szkoła była wyposażana w niezbędne pomoce dydaktyczne i sprzęt.
W Szkole kładziony był nacisk na działalność kulturalną. Bardzo aktywnie działał chór, ludowy zespół taneczny oraz koło teatralno-
Janina Caban urodziła się 20 lipca 1936 roku w Przedmieściu Dubieckim. W wieku sześciu lat zaczęła uczęszczać do pierwszej klasy Szkoły w Przedmieściu Dubieckim. W szkole tej uczyła się do ukończenia klasy VII. W budynku szkoły, do którego uczęszczała była: ,,(...) Jedna duża sala z podłogą oliwioną na czarno. Nauczyciel siedział na małym podwyższeniu, gdzie stał stół i krzesło. My siedzieliśmy w długich ławkach po trzech, czterech uczniów. Na środku ściany wisiała tablica, a obok mapa Polski. Brakowało podręczników. Na całą klasę był jeden lub dwa. W klasach starszych przechodziliśmy na różne lekcje z jednego budynku do drugiego."
Po ukończeniu szkoły pani Caban złożyła egzamin do Liceum Pedagogicznego w Przemyślu. W 1953 roku zdała egzamin dojrzałości. Pierwszą placówką, w której rozpoczęła pracę była Szkoła Podstawowa w Jasienicy. Po dwóch latach pracy, przeniosła się na własną prośbę do Szkoły Podstawowej w Załazku. Budynek szkolny, był: ,,(...) małą wiejską chatką pod strzechą. Była w nim jedna izba, przez środek chaty sień, w której odgrodziliśmy wejście do klasy. Odgrodzona część służyła za mieszkanie." W szkole, w której uczyła pani Caban, było dwudziestu dwóch uczniów w czterech klasach łączonych.
Następną placówką była Szkoła Podstawowa w Wybrzeżu. Szkoła była pięcioklasowa. Pani Caban została jej kierownikiem. Do pomocy miała jednego nauczyciela. Po roku zlikwidowano klasę piątą. (...) Zostałam sama, pracowałam trzydzieści sześć godzin tygodniowo w czterech klasach łączonych. Współpracowałam z Kółkiem Rolniczym, organizowałam przedstawienia, na które zapraszałam mieszkańców wsi".
W latach 1961 -
Pani Caban pracowała w szkole do 1990 roku, kiedy przeszła na emeryturę. Za solidnie wykonaną prace była wiele razy nagradzana. Były to nagrody dyrektora, inspektora, Ministra Oświaty. Otrzymała również Złoty Krzyż Zasługi i Kawalerski Krzyż Zasługi.
Zaczerpnięto z pracy magisterskiej Joanny Zając ,,Szkolnictwo podstawowe w Gminie Dubiecko w latach 1945-