Rezerwat torfowiskowy „Broduszurki”
W Winnem-Podbukowinie, ok. 2 km na południowy zachód od Dubiecka, znajduje się torfowisko – element rzadko spotykany w krajobrazie Pogórzy Karpat. Powstało ono w starorzeczu Sanu. Jeszcze ok. 10 tys. lat temu, San tworzył duże zakole, płynąc przez obszar dzisiejszych wsi: Wybrzeże, na zachód przez Winne-Podbukowinę, Przedmieście Dubieckie i dalej na wschód. Po pewnym czasie, zapewne podczas powodzi, rzeka skróciła swój bieg: z Wybrzeża na północ w kierunku Dubiecka, przecinając szyję meandru i pozostawiając zakole w Winnem-Podbukowinie jako starorzecze oraz pagór meandrowy Łysą Górę (Manasterz) 284,2 m n.p.m. Staw, który powstał w starorzeczu, stopniowo zarastał roślinnością bagienną, moczarową, mszarną. Obumierające szczątki roślinne odkładały się i w warunkach nadmiernego uwilgotnienia oraz niedoboru tlenu, przekształcały się w kolejne pokłady torfu. Z czasem na torfowisku pojawił się las, który też ma pewien udział w tworzeniu złoża torfu. Miąższość pokładu torfu w niektórych miejscach przekracza 7 m.
Początek rozwoju torfowiska datowany jest na okres borealny (9300 – 8400 lat BP). Z tego okresu pochodzą bowiem najstarsze ślady makroszczątków roślin torfotwórczych.
Torfowisko w Winnem-Podbukowinie było i jest zasilane wodami opadowymi oraz wodami przepływającego potoku. Z tego względu ma ono charakter torfowiska wysokiego i przejściowego. Mimo, że obecnie jest ono częściowo zniszczone przez prowadzoną tu w latach sześćdziesiątych eksploatację torfu, stanowi wartościowy element przyrodniczy w krajobrazie.
Występuje tu 155 gatunków roślin naczyniowych, 28 gatunków mszaków. Wiele z nich podlega prawnej ochronie. Na obszarze ok. 26 ha występują obok siebie zbiorowiska roślinności bagiennej, torfowiskowej, leśnej, łąkowej i pastwiskowej. W naturalnym stanie zachowało się zbiorowisko boru bagiennego.
Ze względu na niedobór azotu w glebie powstałej na torfie, niektóre rośliny tu rosnące uzupełniają braki tego pierwiastka azotem zwierzęcym. Przykładem roślin owadożernych są: rosiczka okrągłolistna i pływacz zwyczajny. Rosiczka jest kilkucentymetrową rośliną. Jej listki pokryte są czerwonymi włoskami i kropelkami lepkiego śluzu („rosą”). Kiedy niewielki owad usiądzie na liściu, włoski i lepki śluz przytrzymują go, enzymy zawarte w ślizie trawią, a roślina wchłania pokarm.
Bogaty i różnorodny jest tu świat zwierząt, zwłaszcza owadów i ptaków. Samych tylko chrząszczy naliczono ok. 700 gatunków. Przez wiosnę i lato pięknie prezentują się ważki. Gnieżdżą się tu m.in. kaczki krzyżówki i kurki wodne. Można spotkać bociana białego, czaplę siwą, myszołowa, bażanta, kuropatwę i wiele .innych. Masowo występują gady i płazy. Częstym zwierzęciem jest tu lis, kuna leśna, sarna.
Na torfowisku utworzono ścieżkę dydaktyczną, opatrzoną tablicami informacyjnymi. W 1995 roku torfowisko zostało uznane za rezerwat przyrody pod nazwą „Broduszurki”. Cała przyroda na tym obszarze jest prawnie chroniona. Poruszanie się po rezerwacie jest dozwolone wyznaczoną ścieżką.